Colina

Las Bastidas Blancas, subrevivença d'un vilatge ancian, sus l'espatla d'una colina ancolada sus la Montanha de Lura. Lo país del vent, de l'èrm e de la salvatgina. Son dotze a demorar dins aquel maine de Provença Nauta : qualques cerealas, d'olivedas, de la frucha e los legums de l'òrt per viure cossí quicòm ; e l'aiga que Lura n'es la garanta secretosa.
Dempuèi que Janet, lo decan, es tombat paralisat, quita pas de desparlar e de repapiar... e las causas s'enverinan : la font tira pas mai, una filheta s'amalautís e lo Jaume, ni per son libre de Raspail, arriba pas de la garir, un caton negre frequenta lo Janet que li parla, los arbres motisson, los òmes daissan lor trabalh. Consultat pel Jaume sus çò que lor conselha de far, lo Janet liura de paraulas incompressibles sus la fòrça granda que baileja tot e vai anientar lor monde, e n'es content. Un novèl auvari se manifèsta : lo fuèc abranda las colinas. S'ensèg una luta africa dels òmes que permet de salvar Las Bastidas. Mas lo Janet, sospechat d'enrabiar la fòrça granda, es totjorn viu e pòt encara aviar una autra malabosena.
Qué far ? Lo tuar ?

Nascut a Manòsca (1895-1970), Joan Giono passèt la vida dins son agre de Provença. Forçat de quitar los estudis a causa de dificultats financièras de la familha, fai l'emplegat dins una banca, ocupacion que li permet de far coneissença amb lo monde paisan e lo país lèime, pendent sos deplaçaments. En 1921, escriu son primièr libre, Colline, puèi Un de Baumugnes e Regain. Sa literatura embugada de panteïsme, trepada pel diu Pan, s'abalís a doas fonts : en primièr, la Provença, pas la reala, una Provença imaginària, mai veraia que natura que l'autor a sabut ne traire l'autenticitat secretosa, puèi l'antiquitat grèga e sa mitologia.

Lo reviraire : Jacme Fijac es l'autor d'un desenat de libres de subjèctes desparièrs. Passionat de Joan Giono, lo moment vengut, a entreprés la traduccion d'aquel libre. Son de notar los nombroses manlèus a la lenga occitana qu'an de qué susprene en çò d'un autor que presava pas gaire los que l'escrivián, mas que los sovenirs s'èran escrincelats, malgrat el, dins son cap.

Traduction en occitan de « Colline » de Jean Giono, illustrée en NB avec les bois gravés de G. Tcherkessof (édition de 1941).